Bir şehir doğuyor gözlerinden,

Şairleri çıldırtan,

Tanrıları kıskandıran,

Eylül kokulu bir şehir…

Oysa sen,

İntiharlara yelken açıyorsun

Kurduğun mor düşlere aldanıp.

Hazan mevsimler doğuruyorsun

Saçlarından,

Gözyaşların dökülüyor yarattığın şehre,

Sebepsiz, sahipsiz…

Şehir üşüyor,

Sokak lambalarından başlayarak.

Bir şiir dökülüyor

Kanayan dudaklarından,

Bir tene bulaşıyor matemin.

Biliyorum,

Senin de parmak uçların üşüyor.