Mazluma kıymadım, namerde boyun eğmedim
Namerde karşı hırçın, mazlumu kardeş bildim
hayatta hiç şana, şöhrete değer vermedim
ben çoktan gönlümü gönül dergahına serdim
kimsesiz biçare garip kalmış yetimleri
gül bahçesinde solmaya yüz tutmuş gülleri
lambası sönük ocağı tütmeyen evleri
sahiplenmeli dedim ben veya birileri
ben çoktan gönül dergahının üyesi oldum
anlamsız boş bir kovan iken bal ile doldum
yolumu kaybetmişken şükür yönümü buldum
gönül dergahına girmeden şaşkın bir kuldum
B.BİLGİÇ