Evladın babaya isyanına
Alışık değilim evlatlarım
Bir değil bin kere girdiniz,
Babanızın kanına
Ben yine kıyamadım size canlarım
Yemedim size yedirdim
Giymedim size giydirdim
İçmedim size içirdim
Gezmedim sizi gezdirdim
Hayattaki tek emelim
Sizin mutluluğunuzdu
Siz ne kadar isyan etseniz de
Anlayamazsınız baba yüreği bu
Her şeye rağmen sizi severim
Öfkeden çıldırtsanız da
Kalkmaz vurmaya ellerim
Doğuşunuzla başlayan dertlerim
Her gün biraz daha artmakta
Bir türlü bitmez kederim
Değişmeyecek benim makuz kaderim
Yanınızda dar geliyor yerim
Duramam artık buralarda
Bu diyarı terk eder giderim
Ruhumu dağlayıp kor misali erittiniz
Okları kalbime saplayıp gittiniz
Her biriniz birer çekilmez derttiniz
Derin bir nefes aldığım anda
Birer tokmak olup ense kökümde bittiniz
Yinede vaz geçemiyordum
Çünkü sizler evlatlarımsınız
Kimseye boyun eğmedim
Size boyun eğdiğim kadar
Hayat sayenizde mezardan da dar
Bir babaya isyanı, hangi kitapta yazar
Sanki bedenim ruhsuz, ayrılmış candan
Hayır yok ne evlattan, nede yardan
Duramam giderim artık, bu diyardan
Bir yandan felek vurdu, sizde bir yandan
Bu dert kervanını çekmekten yoruldum
Sizden de hayattan da bıktım, darıldım
Şiir nedir bilmezken, sayenizde şair oldum
Çile mahpushanesinden nasibimi aldım
B.BİLGİÇ