BIRAKMA TUT ELLERİMDEN
bırakma tut ellerimden iyi bak gözlerime bak ne kadar muhtaç ne kadar hasret sana ne bir eksik ne fazla inan bu sözlerime şefkatli kollarınla bırakma sarıl bana
gülsüz gül bahçesinin olur mu hiç anlamı anlamsız sensiz geçen şu ömrümün tamamı kökünden söküp te at gönlümdeki şu gamı gel gönül pınarım ol içeyim kana kana
sensiz anlamı olmaz şu dünyayı verseler yerini kimse tutmaz bin kere everseler hebadır sensiz geçen ömrümdeki seneler gönül göçümle kondum senin gönül ovana
ben sensiz benziyorum ruhsuz bir kadavraya ayrılamam ben senden alem girse araya devası olursun sen gönlümdeki yaraya senden başka gülmedi şu kader benden yana
güle kokuyu veren ceylana nazı veren şu virane gönlüme ilk bahar yazı veren gecede mehtap gibi sensin gönlüme giren bir kadavra gibiyken can verdin sen bu cana
|