Yorgun düştü şu gönlüm yaşamaya mecal yok
Ömür denen yaşamdan kalan acı tebessüm
Konmaz huzur yuvana dert dersen arama çok
Küserse küssün hayat bende hayatla küsüm
Nafile bekleyişler doğacak yeni günü
Kurma yarına hayal aratır bugün dünü
Çalıp gitti ömrümü hayatın şu oyunu
Yitirdim ben özümü artık paslı gümüşüm
Eskiden kokan güller vermez oldu kokuyu
Çıkmaya uğraşsan da düştüğün dipsiz kuyu
Karabasanlar basar alamazsın uykuyu
Eskiden şen öterdim şimdi ötmez bir kuşum
Kurudu pınarlarım yok oldu çağlayanım
Kalmadı benden başka halime ağlayanım
Hiç bana dokunmayın gayet acıyor canım
Boşa geçen ömrüme bendeki bu gülüşüm
Bilmedim kıymetini gençliğim boşa geçti
Zaman denen şu mefhum su gibi ömrü içti
Yorgunum mecalsizim şu gönlüm duşa geçti
Uçamam sahralarda kanadı kırık kuşum