BU ŞEHRİN İHANETLERİ
Boğuyor bu şehrin ihanetleri Şu gamlı gönlümle ağlar giderim İçimde birikip artan dertleri Damlayan yaşlarla bir bir sererim
Günah bulutları gezer ufukta Kıvranırım sabaha denk yatakta Korkulu bir rüya boğar şafakta Tükenmez isyanım bitmez kederim
Beynimin içinde kara bulutlar Gözümün önünde kirli suratlar Tükendi hayaller bitti umutlar Bu hayatta artık yok benim yerim
Maskeli hep yüzler yüzler belirsiz Sevgiler tükenmiş kalplerse hissiz Yalnız başınayım kaldım kimsesiz Dağ gibi yükselir artar kederim
Parlayan yüzleri sanırsın ki nur Oysa nur görünen maskeli küfür Çek bir besmeleyi sema ya üfür İhanet şehrinde aciz neferim
Yalancı sevgiler sahte dostluklar Gül yerine diken olmuş otluklar Ruhumda açılmış koca boşluklar Kaldım bir çıkmazda nerede pirim
|