Yine tütüyor gözlerimde hayal şehrim İstanbul
Dünyada yaşamış sayılır mı seni görmeyen kul
Umudu sende aradı fakir fukara yetim dul
Yitirdiğim umudumu senden almaya geldim bul
gavur Müslüman demeden herkesi bağrına bastın
Dünya medeniyette emeklerken sen çoktan aştın
kültür şehri oldun bütün dünya ile kucaklaştın
Sen ruhların dirildiği şehir, İstanbul istanbul
Bunca şaire ilham bunca yazara fikir oldun
Yüreğimde bitmeyen sevda, dilimde zikir oldun
Esarete kapıldığım an sen gönlüme pir oldun
Ruhum sana muhtaç sana geldim İstanbul İstanbul
Seyre dalınca sahilden muhteşem kız kulesini
Bir an alır götürür masallar alemine beni
Orda hangi sevdalı hayal etmez sevgilisini
Aradığını bulamayan var mı sende İstanbul
Geceleri sahillerin rengarenk cennetten köşe
Her tarafın ışıl ışıl sanırsın kristal şişe
Gece uykuda renkli rüyalarla girersin düşe
Gönül gözleri nasıl seni sevmesin ki istanbul
O masmavi denizine bıraktım hayallerimi
Yalvarıp yakardım Mevlâ ya açarak ellerimi
Engin denizinde eritip yok etsin bedenimi
Sonsuz varlığa doğru sende yok olayım istanbul
Gezsen de dünyayı boşa, görmediysen İstanbul u
Görüp de ona meftun olmayan var mı Allah kulu
Dünyada yoktur benzeri böylesi yüce ve ulu
şehirlerin miracı gönüllerin tacı istanbul
Sihrinle büyüledin, seni gören tüm şairleri
İlham verdin aşk verdin yarattın nice kalemleri
Gizeminden coştu vecde geldi tüm gönül erleri
Ruhum sende dirildi sende son bulaydı istanbul
Boğaz içinde bir tur attığım an kalmaz kederim
Mutluluktan uçarcasına deli rüzgar gibi eserim
Ben seni canımdan öte cananım gibi severim
O sende yitirdiğim beni bul İstanbul istanbul