İçimde bir fırtına vurur gönül aynama
Viranedir gül bahçem bak güllerim kuruyor
Şu feleğin sillesi kast ediyor canıma
Çekilmez oldu hayat günden güne yoruyor
Başladı yedisinde hayatla bu savaşım
Vurgun yemiş gibiyim hep ağrıyor şu başım
Bir türlü tükenmedi hattaki telaşım
Gönlümün şu gülleri gün geçtikçe kuruyor
Bitmeyen bir savaşla geçiyor benim günüm
Yorgun savaşçı gibi bende gayet yorgunum
Rotasız bir gemide sanki kayboldu yönüm
Hicran dolu yıllarla bak şu ömür doluyor
Günülere giden yol kapanıp gitmiş çoktan
Kurumuş gönül bağı donup gitti soğuktan
Değer zehirli oklar şu bağrıma hiç yoktan
Boşadır çabalarım olan bana oluyor
Kalmadı ahde vefa nerde sadakat nerde
Diz boyu ihanetler kol geziyor her yerde
Olsan da derde derman kendin uğrarsın derde
Kaçsan da belalardan gelip seni buluyor
Gönül aynalarını örtmüş bir kirli perde
Nerde kaldı can dostlar nerde sevgiler nerde
Yok geçit sevmelere kin nefret gönüllerde
Elem keder içinde bak şu ömür doluyor
Aç gezenin halinden ne anlar ki karnı tok
Yürekler taşa dönmüş şu hayata zalim çok
Ahlak edep yok olmuş ders verecek alim yok
Şer sarmış yürekleri katmer katmer sarıyor