DERVİŞLER ÖFKEDEN DELİRMESİN
Gönlüne sevgiden taht kuramazsan Olsa da çevrende binlerce şeyh, dede Eğer nefsine gem vuramazsan Bin dergaha post kursan da beyhude
Ermişlik kör nefsinle savaşmakla başlar Atılsa da bağrına oklarla taşlar Değildir onu inciten, sızlayan yaralar Derviş ağlarsa cehalete ağlar
Sen dervişliği lafazanlık mı sandın Dergahta suskunluk büyük marifet Dedi koduyla yattın, gıybetle uyandın Hayayı terk etmişsin kalmamış iffet Bunu kendince İslam da cihat sandın Allahtan korkmadın, kuldan utanmadın Ahir vakte bunun hesabı sorulur elbet Dervişlerin yüz karası, dervişe çıkmış adın
Mazlumun ensesine şaplağı indir Dervişlik buysa eşkıya’lık nedir Bir elin yağda,bir elin baldadır Yedir nefsini, dünyalıktan yedir
Bırak dervişliği de, eşkıya lığına dön Hiç değilse dervişlerin adı kirlenmesin Mahşerde hesaba çekildiğin gün Dervişler öfkenden delirmesin B.BİLGİÇ
|